Fiches didáutiques

El trabayu del fierru n’Asturies tien una tradición amplia. La primer idea que pues tener son les grandes siderurxes d’Avilés y Xixón, pero dende sieglos atrás predominaron per tola xeografía ferreríes, siderurxes antigües.

Especial puxu tuvieron les ferreríes hidráuliques, que s’estendiéronse principalmente nos sieglos XVII y XVIII. Tanto éstes como les anteriores, manuales, tienen como elementu común l’emplegu del mazu pa trabayar el fierro, que nel mecanismu movíu pol agua compónse d'una rueda con engrane que fai cutir unos mayos.

El mirandés ye la variedá del asturlleonés que se fala en Miranda de l Douro, territoriu portugués que llenda con Zamora. Esta llingua ta reconocida pola República Portuguesa dende’l 1998 y emplegada poles instituciones llocales, polo que se podía dicir que ye cooficial xunto col portugués magar qu’esta figura nun esiste como tal na llexislación portuguesa.

La sidra ye una bébora alcohólica que s’algama tres la fermentación del zusmiu de la mazana en toneles per unos cuatro meses. Ensin dulda ye la más carauterística d’Asturies, en concreto la sidra natural, un productu únicu nel mundu magar que se consume sidra n’otros munchos llugares.

Asturies ye ún de los territorios de cultura castreña. Tolos pueblos prerromanos asitiaos no qu'anguaño ye Asturies, esto ye: galaicos, ástures y cántabros, llevantaron castros de los qu’entovía atopamos exemplos bien conservaos.

Les diferentes tribus qu’habitaben estes tierres, coles sos diferencies, amosaron delles carauterístiques constructives comunes. Tamién coincidíen nos allugamientos escoyíos pa estos asentamientos, zones altes y con una bona visibilidá de la so redolada.