Alredor del Festival

Lo grande d'esti Festival tamién dexa un requexu pa pequeñes histories ente los sos "habitantes". Güei queremos dar a conocer dalgunes d'elles.

Les anécdotes d'esti Festival de Lorient son munches y bien distintes pa que dende equí pudieramos contales toes. Munches d'elles son por culpa del calor, yá que pa muncha xente les altes temperatures marcaron el ritmu de vida durante los diez díes que duró'l festival.

La del ventilador

Como yá contáremos nuna noticia anterior, los miembros de Vezos Astures ficieron la so última actuación vistios de cai, yá que yera imposible aguantar el calor nel escenariu con 48 graos y un traxe asturianu. Ello ye que pa intentar baxar la temperatura el grupu pidió-y al Festival que punxere ventiladores pelos llaos del escenariu, pero'l Festival nun pudo facelo, y non porque nun quixeren, el casu ye que en too Lorient los ventiladores taben escosaos.

Berto Peña, l'invasor celta

Pero lo que nun escosó'l calor foi l'ánimu de munchos de los espedicionarios. Ún casu ye'l del conocíu debuxante y escritor Berto Álvarez Peña, que vivió los sos famosos quince minutos de gloria nes cais de Lorient. Durante'l desfile de les naciones, el nuestru queríu debuxante y escritor retrasose de la delegación asturiana. P'allegase otra vez hasta'l restu de compañeros de desfile, y énte'l riesgu de que lu llevare per delantre una bagad bretona que venía tres d'elli a pasu marcial, Peña echó a correr pel mediu la cai, lo que sorprendió y animó al públicu del desfile, qu'avanzaba bien despacio en medio del calor. L'escritor y ilustrador talamente semeyaba naquel intre la cabeza d'una invasión celta qu'avanzare a la carrera pa tomar Belenos sabe que país o que chigre, asina que'l públicu entamó a aplaudir la carrera, lo que Berto Peña agradeció en llegando otra vegada hasta onde taben los asturianos chando un glayíu de los que lleven marca de la casa, lo mesmo qu'un cantante que remata una canción de forma espectacular cola meyor nota que ye quien a echar.

Asturianos que nun tan….

Pero nesta edición tamién pudimos conocer a otros personaxes qu'anque más anónimos, tienen les sos histories alredor del Intercélticu. Un casu ye'l d'un gaiteru asturianu-mexicanu que vien dende'l so país hasta'l Festival. La razón ye poder tar unos díes con mayestros de la gaita asturiana como Flavio Rodríguez o José Manuel Tejedor, y asina recibir unos conseyos pa meyorar técnica y estilu. El gaiteru punxo banda sonora bien de tardes a la sidrería asturiana mentres la so hermana echaba unos bailles al son de la gaita astur-azteca. Sorprende ver que la rellación d'Asturies con esta familia, anque llonxana, seya tan fuerte. Según nos esplicó'l propiu gaiteru, la so familia asitióse nel país centroamericanu a primeros del sieglu XX, cuando la so güela emigró hasta tierra americano dende Asturies. Anque la distancia yera y ye muncha, un cientu d'años dempués el nietu gaiteru nun dulda en facer el llargu viaxe pa recibir unes clasuques de gaiteros asturianos.

Nun dexó de sorprendenos que'l Festival sirviere de puntu de referencia o d'alcuentru p'asturianos que tienen munchos kilometros de distancia col país, y entovía nos dio tiempu a conocer otru casu como ye'l d'una persona cola que pudimos charrar un cachu durante'l "Conciertu d'Asturies" y que tuvo que colar d'Asturies en 1937 cuando'l frente norte cayó baxo l'ataque del exercitu Nacional. Con namás 12 años, esti mesmu asturianu vivió la revolución de 1934, viendo colos sos güeyos lo dramático de l'intentu por parte de los mineros de tomar Uviéu. Depués d'escapar in estremis de Xixón nel añu 1937, el nuestru personaxe quedó a vivir en Normandía, onde tuvo ensin tener mayor contactu cola patria hasta que s'enteró de la esistencia del Festival de Lorient y de la participación d'Asturies como país convidáu nesta edición.

…Y asturianos d'adopción

P'acabar con esta riestra de personaxes del Festival tampoco nun podemos escaecer a Mari, una gaitera bretona que ganó la doble nacionalidá astur-bretona animando munches nueches cola so gaita bretona, cola que tocó temes asturianos y bretones y compartió bailles y sidra con gran parte de la delegación asturiana. Foi una amuesa de lo bien que conecten los y les asturianes con Bretaña. Na semeya d'esta noticia podeis ver a la gaitera tocando la bombarda nuna de tantes tardes na sidrería asturiana.