Prado Alberdi afirmó qu'a l’autonomía d’Asturies "pasáron-y la segadora en Madrid"

El seminariu "Llingua, Clase y Sociedá" que se celebró a lo llargo d'esta selmana n'Uviéu echó'l piesllu ayeri con una interesantísima mesa redonda que baxo'l títulu "Asturianismu y movimientu obreru" contó cola participación de Lluis Xabel Álvarez (Fundador de Conceyu Bable) y Francisco Prado Alberdi (Dirixente de CC.OO. y del P.C.E. na Transición).

Abrió la mesa Lluis xabel Álvarez que quixo dar la so visión personal del asturianismu nos años de la transición al recordar como "l'autonomismu añeraba en Conceyu Bable, liderando l'actitú nacionalista nel país nesa época". L'académicu de la Llingua y profesor d'Estética de la Facultá de Filosofía calificó a Conceyu Bable como "una organización que nun yera obrerista, sinón pequeño burguesa radical, moviéndose siempre nos limites de lo permitío". Lluis Xabel nun duldó n'afirmar que les rellaciones de CB col movimientu obreru durante la transición foron fríes y qu'hebo "cierta incomprensión de les nuestres demandes" anque recordó qu'hebo persones venceyaes tanto al asturianismu como al movimientu obreru, como los que pertenecíen a "camaretá". Refiriéndose a los últimos trenta años, Lluis Xabel afirmó que "tolo qu'hai n'Asturies de nacionalismu fuera de la izquierda ye nacionalismu español" pa concluyir que "llevamos camín de ser un parque temáticu onde acabe habiendo una xaula con un bablista dientro a mou de recuerdu de lo que pudo ser y nun foi".

Darréu garró la palabra Francisco Prado Alberdi, que fexo un repasu pormenorizáu de delles cuestiones que cincaben al asturianismu y el movimientu obreru asturianu nos años de la transición. Alberdi recordó como "el rexonalismu pesaba bastante poco pa nosotros, porque había otres prioridaes. De toles formes a partir del 75-76 el tema del rexonalismu entamó a caltriar nel movimientu obreru, xugando Conceyu Bable un papel mui importante al llamanos l'atención sobre'l tema, lo mesmo que la revista Asturias Semanal, onde ente otres coses Juan Cueto plantego'l conceutu del rexonalismu de clase". Dende esi intre, Prado Alberdi reconoz qu'entamó a dase una mayor rellación ente los presupuestos ideolóxicos en que se movía CB y les fuerces polítiques d'izquierda, de manera qu'Alberdi recordó que "adoptamos esi conceptu al ser conscientes del fechu diferencial económicu, y emplegábemos términos como'l de colonialismu económicu, más entovía cuando sintíemos qu'había una incomprensión fuera d'Asturies pa colos nuesos problemes".

El dirixente sindical y comunista na transición reconoz que dende les sos files "llegamos a llamentar que nun hubiere una burguesía nacionalista n'Asturies al ver como n'otros sitios ayudaben estes al so territoriu".

Prado Alberdi comentó tamién que foron "los miembros del MCA los primeros que plantegaron la cuestión asturianista dientro de CC.OO" y fexo mención tamién al procesu autonómicu nel qu'elli mesmu participó activamente como ún de los representantes del PCA, remembrando como "na comisión d'ellaboración del anteproyectu d'estatutu agudizóse la toma de conciencia rexonalista nel Partíu Comunista al tener que tratar de temes concretos que cincaben a la vida rexonal". Sicasí, esti afondamientu nos caminos d'una toma de conciencia asturianista dende la izquierda tarazóse dafechu cuando nun determináu momentu se decidió abandonar el conceptu de "rexonalismu de clase" al considerar "que los problemes d'Asturies, o meyor dicho "El problema d'Asturies" yera "un problema del conxuntu de los asturianos".

Francisco Prado Alberdi mencionó como'l "PCA defendió l'accesu a l'autonomía pola llamada "via rápida", pero tamién como al empar "había mieu nel partíu a que, de dase'l casu, fracasare n'Asturies el referéndum, trámite obligatoriu d'optar per esa vía pa ratificar l'estatutu, polo que dimos marcha atrás". Alberdi afirmó que dende'l momentu en que s'optó pela vía lenta hebo, p'agravar la situación, "una rebaxa constante de conteníos dende'l borrador del anteproyectu, pasando pel testu del anteproyectu hasta la redacción definitiva del estatutu d'autonomía", una rebaxa de conteníos qu'Alberdi dixo que se debió principalmente a que "en Madrid pasóse la segadora". No respective al reconocimientu de la llingua asturiana na redacción del estatutu, l'ex-dirixente comunista espresó que "plantegar el tema de la llingua en términos mas ambiciosos de lo que se fexo no qu'anguaño ye l'artículu 4 dábanos mieu, y amas yera una reclamación mui minoritaria".